109- فلسفه روزه چيست؟

روزه ابعاد گوناگونى دارد، و آثار فراوانى از نظر مادى و معنوى در وجود انسان مى‌گذارد، كه از همه مهمتر «بعد اخلاقى» و فلسفه تربيتى آن است.

از فوائد مهم روزه اين است كه روح انسان را «تلطيف»، و اراده انسان را «قوى»، و غرائز او را «تعديل» مى‌كند.

روزه‌دار بايد در حال روزه با وجود گرسنگى و تشنگى از غذا و آب و همچنين لذت جنسى چشم بپوشد، و عملًا ثابت كند كه او همچون حيوان دربند اصطبل و علف نيست، او مى‌تواند زمام نفس سركش را به دست گيرد، و بر هوسها و شهوات خود مسلط گردد.

در حقيقت بزرگترين فلسفه روزه همين اثر روحانى و معنوى آن است، انسانى كه انواع غذاها و نوشابه‌ها در اختيار دارد و هر لحظه تشنه و گرسنه شد به سراغ آن مى‌رود، همانند درختانى است كه در پناه ديوارهاى باغ بر لب نهرها مى‌رويند، اين درختان نازپرورده، بسيار كم مقاومت و كم‌دوامند، اگر چند روزى آب از پاى آنها قطع شود پژمرده مى‌شوند، و مى‌خشكند.

اما درختانى كه از لابلاى صخره‌ها در دل كوهها و بيابانها مى‌رويند و نوازشگر شاخه‌هايشان از همان طفوليت، طوفانهاى سخت، و آفتاب سوزان، و سرماى زمستان است، و با انواع محروميتها دست به گريبانند، محكم و با دوام و پراستقامت و سخت كوش و سخت جانند!.