سپس لحن آيه طور ديگرى مى‌شود، و مى‌فرمايد: خداوند «تنها» مى‌خواهد پليدى و گناه را از شما اهل بيت دور سازد و شما را كاملا پاك كند» (إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً).

در اين بخش از آيه دو ضمير جمع به كار رفته است كه هر دو به صورت جمع مذكر آمده است.

درست است كه صدر و ذيل يك آيه معمولًا يك مطلب را دنبال مى‌كند ولى اين سخن در جائى است كه قرينه‌اى بر خلاف آن وجود نداشته باشد، بنابراين كسانى كه اين قسمت از آيه را نيز ناظر به همسران پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته‌اند سخنى بر خلاف ظاهر آيه و قرينه موجود در آن، يعنى تفاوت ضميرها، گفته‌اند.

از اين گذشته در مورد اين آيه دسترسى به روايات متعددى داريم كه علماى بزرگ اسلام اعم از اهل تسنن و شيعه آن را از شخص پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل كرده‌اند و در معروفترين منابع فريقين كه مورد قبول آنها است اين روايات به وفور و كثرت آمده است.

اين روايات همگى حاكى از آن است كه مخاطب در اين آيه، پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام مى‌باشند (نه همسران پيامبر) كه بعداً به طور مشروح خواهد آمد.

تعبير به انّما كه معمولًا براى حصر است و در فارسى امروز به جاى آن «فقط» يا «تنها» گفته مى‌شود دليل بر اين است كه موهبتى كه در اين آيه آمده ويژه خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله است و شامل ديگران نمى‌شود.

جمعى از مفسران اهل سنت اهل بيت را به معنى همسران پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته‌اند، ولى همان گونه كه گفتيم تغيير سياق آيه، و تبديل ضميرهاى «جمع مؤنث» در ما قبل و مابعد اين آيه، به «جمع مذكر» دليل روشنى بر اين است كه اين جمله محتواى جداگانه دارد و منظور از آن چيز ديگرى است، مگر نه اين است كه خداوند حكيم است و قرآن در حد اعلاى فصاحت و بلاغت و همه تعبيرات آن روى حساب است.