2- پاسخ ديگرى كه مى‌توان به اين سؤال داد اين است كه به فرض كه انبياء با يك امداد الزام‌آور الهى از انجام هرگونه گناه و خطا مصون شده باشند تا اطمينان خلايق را جلب كنند و چراغى براى هدايت آنها گردند، ولى در عين حال راه انجام «ترك اولى» يعنى كارى كه گناه نيست اما لايق شأن آنها نيز نمى‌باشد به روى آنها باز است.

افتخار آنها در اين است كه حتى ترك اولى نمى‌كنند، و اين يك امر اختيارى براى آنهاست، و اگر به ندرت ترك اولى از بعضى از انبياء سرزده به همان نسبت مورد خطاب و عتاب شديد الهى، و گاه گرفتار پاره‌اى از محروميتها شده‌اند، چه فضيلتى از اين برتر و بالاتر كه آنها به خاطر اطاعت فرمان حق حتى به سراغ ترك اولى نروند.

بنابراين افتخار انبياء در اين است كه به مقدار اين مواهب مسئوليت مى‌پذيرند، و حتى به سراغ ترك اولى نمى‌روند. و اگر در موارد استثنائى ترك اولائى از آنها سرزده به زودى جبران كرده‌اند. [1]

[1]- تفسير پيام قرآن 7/ 193