در ضمن اشاره‌اى است به اين كه پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز از همان پيامبران است، زيرا مى‌گويد «توهم شكيبائى كن آنگونه كه پيامبران اولو العزم شكيبائى كردند».

و اگر بعضى «عزم» و «عزيمت» را به معنى «حكم و شريعت» تفسير كرده‌اند به همين مناسبت است، وگرنه «عزم» در لغت به معنى شريعت نيامده است.

به هر حال طبق اين معنى‌ «مِنَ» در «مِنَ الرُّسُلِ» «تبعيضيه» است، و اشاره به گروه خاصى از پيامبران بزرگ است كه صاحب شريعت بوده‌اند، همانها كه در آيه 7 سوره احزاب نيز به آنان اشاره شده‌ «وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثاقَهُمْ وَ مِنْكَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‌ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَ أَخَذْنا مِنْهُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً» «به خاطر بياور هنگامى را كه از پيامبران پيمان گرفتيم، و از تو و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى بن مريم، از همه آنها پيمان محكمى گرفتيم»

در اينجا بعد از ذكر همه انبياء به صورت جمع، به اين پنج پيامبر بزرگ اشاره مى‌كند، و اين دليل بر ويژگى آنها است.

در آيه 13 سوره شورى نيز از آنها سخن مى‌گويد: «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‌ وَ عِيسى‌» «آئينى براى شما تشريع كرد كه به نوح توصيه كرده بود و آنچه را بر تو وحى فرستاديم و بر ابراهيم و موسى و عيسى سفارش نموديم».

روايات فراوانى در منابع شيعه و اهل سنت نيز در اين زمينه نقل شده است كه پيامبران اولو العزم همين پنج تن بودند، چنانكه در حديثى از امام باقر و امام صادق عليهما السلام آمده است: منهم خمسة: اولهم نوح، ثم ابراهيم، ثم موسى، ثم عيسى، ثم محمد صلى الله عليه و آله‌ [1]، و هنگامى كه راوى سؤال مى‌كند: لم سموا اولو العزم: «چرا آنها اولو العزم ناميده شدند»؟ امام در پاسخ مى‌فرمايد: لانهم بعثوا الى شرقها و غربها، و جنها و انسها «زيرا آنها مبعوث به شرق و غرب و جن و انس شدند» [2].

[1]- «مجمع البيان» ذيل آيات مورد بحث (جلد 9 صفحه 94).

[2]- «بحار الانوار» جلد 11 صفحه 58 (حديث 61) در همان جلد صفحه 56 حديث 55 نيز با صراحت در اين زمينه سخن مى‌گويد.