درس هفتاد و نهم: امام غائب عليه السلام‌

قِيْلَ لِلصّادقِ عَلَيْهِ السَّلام:

كَيْفَ يَنْتَفِعُ النّاسُ بِالْحُجَّةِ الْغائبِ الْمَستُور؟

قالَ كَما يَنْتَفِعُوْنَ بِالشَّمسِ إذا سَتَرَها السَّحابُ‌ [1]

ترجمه‌

از امام صادق عليه السلام پرسيدند:

چگونه مردم از وجود امام غائب و پنهان بهره مى‌گيرند؟

امام فرمود: همان‌گونه كه از آفتاب در پشت ابرها!

شرح كوتاه‌

نور آفتاب سرچشمه تمام جنبش‌هاى حياتى در روى كره زمين است و هيچ موجود زنده‌اى بدون آن قادر به ادامه حيات نيست، و همين گونه است نور آفتاب وجود امام و رهبران آسمانى در زندگى معنوى و انسانى بشر.

آفتاب در پشت ابر، درست مانند يك چراغ در پشت شيشه مات، قسمت قابل توجهى از نور خود را به بيرون مى‌فرستد و ظلمت شب را از ميان مى‌برد و روى گياهان و موجودات زنده اثر مى‌گذارد، همين‌طور بركات روحانى و معنوى امام عليه السلام حتى از پشت پرده غيبت به جهان انسانيّت مى‌تابد؛ منتها همان‌طور كه هر عمارتى به اندازه روزنه‌هاى خود از روشنايى آفتاب استفاده مى‌كند، بهره مردم از نور آفتاب ولايت نيز متناسب با چگونگى و مقدار ارتباط و پيوند آنها با اوست.

[1] بحارالنوار، جلد 52، صفحه 92.