بهشتيان
چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان گويا و صريح، قلب پر از محبّت، و دست دهنده.
شرح كوتاه
اصيلترين
مكتبهاى انسانى آن است كه فرد را در دل اجتماع ببيند و اجتماع را پرورش دهنده
افراد ارزنده، زيرا كه اجتماع سرچشمه همه بركات معنوى و مادى است.
حديث بالا كه
نشانههاى مردم سعادتمند و بهشتى را بازگو مىكند چهار موضوع را يادآورى كرده كه
همگى مربوط به استحكام پيوندهاى اجتماعى و پاشيدن بذر عواطف انسانى در سرزمين
اجتماع است:
روهاى گشاده
و پر از مهر و صفا، زبانهاى نرم و محبّتآميز و در عين حال صريح و گويا، قلبهايى
كه براى انسانها بتپد، دستهايى كه از كمك باز نمىايستند، آرى اينهاست نشانههاى
انسانهاى بهشتى!