درس هشتم: باران دانش بر دل‌ها

لقمان حكيم مى‌گويد:

يا بنَىَّ إنَّ يُحْيِى الْقُلُوبَ بِنُور الحِكْمَةِ كَما يُحْيِى الأرضَ بِوابِلِ السَّماءِ [1]

ترجمه‌

فرزندم! خدا دل‌هاى آدميان را با نور دانش زنده مى‌كند، آن سان كه زمين‌هاى مرده را با باران‌هاى پر بركت آسمان!

شرح كوتاه‌

سرزمين دل انسان همچون باغستانى است كه انواع نهال‌ها و بذرهاى گلها و گياهان و درختان برومند در آن پاشيده شده است، كه اگر بموقع آبيارى شود محيطى پر طراوت و پر ثمر به وجود خواهد آورد.

تنها وسيله آبيارى اين سرزمين قطرات زنده كننده باران علم و دانش است. و به همين دليل دل‌هاى بى‌دانشان دل‌هايى است مرده، بى‌فروغ و بى‌ثمر.

هميشه، و در هر حال، جان خود را با نور دانش زنده نگهداريم.

[1] از كتاب بحارالانوار، جلد 1.