درس صد و سيزدهم: تنها راه شيعه بودن‌

امام باقر عليه السلام به جابر جعفى فرمود:

بَلِّغْ شَيعتَى عَنّى السَّلامَ وَاعْلِمهُمْ انَّهُ لا قَرابَةَ بَيْنَنا وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ لا يُتَقَرَّبُ الَيْهِ الّا بِالطّاعَةِ لَهُ‌ [1]

ترجمه‌

سلام مرا به شيعيان من برسان و به آنها بگو ميان ما و خداوند خويشاوندى نيست، بلكه تنها راه نزديكى به خدا اطاعت فرمان اوست.

شرح كوتاه‌

بسيار هستند كه گمان مى‌برند تنها ادعاى تشيع و علاقه به خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله براى نجات و سعادت آنها كافى است، گويا با اين ادعا جزء خويشاوندان امامان خواهند شد، آنها هم خويشاوندى خاصى با خدا دارند و با توصيه و پارتى كارها دست مى‌شود، در حالى كه تنها پيوندى كه بر روابط مخلوق و خالق حكومت مى‌كند رابطه اطاعت و انجام وظيفه است، هركس مطيع فرمان او باشد از همه نزديكتر و هركس عصيان كند از همه دورتر است، هركس كه باشد.

[1] بحارالانوار، جلد 15، صفحه 164.