خداوند
قرآن را براى زمان خاصى قرار نداده و نه براى جمعيّت خاصى، و لذا در هر زمانى تازه
و نزد هر جمعيّتى با طراوت است.
شرح كوتاه
سخن فوق را
امام عليه السلام در پاسخ كسى فرمود كه سؤال كرده بود چرا قرآن با تكرار مطالعه و
تلاوت و نشر كهنه نمىشود؟ امام با اين گفتار اشاره پرمعنايى به اين حقيقت مىكند
كه قرآن مخلوق جهان ماده و افكار زودگذر و متغير بشر نيست كه گرد و غبار فرسودگى
با گذشت زمان روى آن بينشيند، بلكه از علم و دانش خداوند بزرگى سرچشمه گرفته كه
وجودش ازلى و ابدى است و لذا هر چه آن را بخوانند تازهتر و جالبتر است- و راستى
يكى از نشانههاى عظمت قرآن همين نشانه است.