درس نودم: تا مى‌توانى از كسى چيزى مخواه!

حضرت امام سجاد عليه السلام فرمود:

طَلَبُ الْحَوائِج إِلى النَّاسِ مَذَلَّةٌ لِلْحَياةِ وَمَذَهَبَةٌ لِلْحَياءِ وَ إِسْتِخفافٌ بِالْوَقارِ وَ هُوَ الْفَقْرُ الْحاضِرُ [1]

ترجمه‌

تقاضا نزد مردم بردن، خوارى در زندگى است و نابود كننده حيا و سبك كننده شخصيت انسان؛ و فقرى است كه آدمى آن را براى خود فراهم مى‌سازد.

شرح كوتاه‌

بعضى از مردم به گمان فرار از فقر، خود را به دست فقر مى‌سپارند، و با بردن تقاضاهاى غير ضرورى به نزد اين و آن، خود را وابسته و نيازمند مى‌سازند و شخصيت انسانى خويش را در هم مى‌كوبند.

اسلام به پيروان خود دستور مى‌دهد كه تا آن‌جا كه توانايى دارند، روى پاى خود بايستند و از «زندگى اتكالى» بپرهيزند كه، بى‌نيازى بوسيله ديگران، عين نيازمندى است.

[1] از كتاب تحف العقول، صفحه 201.