اسم الکتاب : وهابيت بر سر دو راهى المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 152
را به صورت علمى آشكار مىسازد.
در فصل چهارم از موضوع مهمّ ديگرى بحث مىكند كه آيا پيروان او چشم و گوش بسته
همان مسير تكفير مسلمين را دنبال كردند و بر اشتباهات او صحّه نهادند يا به نقد
نظرات شيخ پرداختند؟
و سرانجام در فصل پنجم به نقد نظرات دشمنان شيخ مىپردازد و تندروان را از
معتدلان جدا مىسازد و خود در صف معتدلان وهّابى قرار مىگيرد.
جالب اين كه در پايان مىگويد: «خلاصه تمام بحثها اين است كه شيخ در مسأله
تكفير راه خطا پيموده»، سپس مىافزايد:
«اعتراف به اين مسأله براى افراد منصف
با توجّه به استدلالات روشنى كه داريم كار آسانى است، نه دين اسلام با اين اعتراف
از بين مىرود و نه خورشيد از مغرب طلوع مىكند (و نه آسمان به زمين مىآيد! فقط
انسان جايز الخطايى خطا كرده است)». [1]
و ما مىافزاييم: بلكه به عكس اين نقدها باعث رونق دين و پيراستن آيين اسلام
از خشونتهاى وحشتناك و غير انسانى است، و حدّ اقل وهّابيّون معتدل را به جاى
وهّابيون متعصّب تندرو مىنشاند.
با اين توضيح به سراغ فشردهاى از هر يك از فصول كتاب مزبور مىرويم: