قبول همه عقلاى جهان بود. و اگر مردم جهان در داستان افغانستان به آمريكا معترض بودند، براى اين بود كه كشور متجاوز با سابقه بدى كه از خود به جاى گذاشته، جاى هيچ حسن ظنّى را باقى نگذاشته و مردم مى‌دانند كه او براى دفع فتنه پاى به اين سرزمين ننهاده، بلكه به دنبال مطامع خويش مى‌باشد.

به هر حال، جنگ و جهاد براى خاموش كردن فتنه، كه از قرآن مجيد استفاده مى‌شود، امرى مورد قبول و پذيرش تمام عقلا در سراسر جهان مى‌باشد، و خشونت محسوب نمى‌شود.

دوم- جهاد با طاغيان و باغيان‌

هر گاه دو طايفه، يا دو گروه، يا دو كشور اسلامى، به جان هم بيفتند و با يكديگر درگير شوند، وظيفه ساير مسلمين- طبق آنچه در قرآن مجيد آمده‌ [1]- اين است كه اختلافات آنها را بر طرف نموده و صلح و آشتى را در بين آنها برقرار نمايند. و اگر يكى از آنها كوتاه نيامد، و دست از ظلم و تجاوز و تعدّى برنداشت، و على رغم آمادگى طرف مقابل براى صلح، همچنان به هجوم و يورش خود ادامه داد، از ديدگاه اسلام «باغى» شمرده مى‌شود. در اينجا اسلام به مسلمانان اجازه مى‌دهد كه به جنگ «گروه باغى» بروند و با او جهاد ابتدايى كنند- هر چند او با ما كارى نداشته باشد و طرف درگيرى ما نباشد.

اسلام نمى‌پسندد كه گروهى بر گروه ديگر ظلم كنند و ما فقط نظاره‌گر باشيم. بلكه به ما دستور مى‌دهد به يارى مظلوم بشتابيم.

بر همين اساس، ما معتقديم كه تمام كشورهاى اسلامى، به هر شكل ممكن، بايد به فلسطين مظلوم كمك كنند و شرّ اسرائيل غاصب و ظالم، كه هر روز ظلم و جنايت تازه‌اى مى‌آفريند، و عرصه را بر مسلمانان مظلوم آن ديار تنگ كرده، رفع نمايند.

وگرنه بدون شك در پيشگاه خداوند مسؤوليّتى بس سنگين خواهند داشت.

[1]. اين دستور زيبا و انسانى در آيه شريفه نهم سوره حجرات آمده است.