«خدا نكند»، «چشم شيطان كور»، «گوش شيطان كر»، «هفت قرآن در ميان» و مانند آن تعارفهايى بيش نيست. و شايد به همين جهت، در آيات و روايات دل بستن و وابستگى به اين نعمتهاى زوال يافتنى و ناپايدار، مذمّت شده است، علاوه بر اين كه عقل سليم نيز آن را شايسته نمى‌داند. امّا اين نگرانى در مورد نعمتهاى بهشتى وجود ندارد. و لهذا خداوند متعال با جمله «خالدين فيها» دوام و بقاء آن غرفه‌هاى بهشتى را به همراه تحيّت و سلام جهت عبادالرّحمن و بندگان خاصّ خود تضمين نموده، تا آنها نگران زوال و انقطاع آن نباشند.

ه- مستقرّاً و مقاماً:

تفاوت اين دو كلمه در اين است كه در «استقرار» دوام و بقاء نهفته نشده، بلكه فقط به معنى قرار گرفتن مى‌باشد. ولى در «مُقام» علاوه بر استقرار، دوام و بقاء نيز نهفته است. غرفه‌هاى بهشتى همچون خانه‌هاى اجاره‌اى محلّ سكنى‌ و استقرار موقّت آنها نيست؛ بلكه براى هميشه در آن مستقر خواهند شد.

اهمّيّت صبر در معارف دينى‌

بررسى آيات قرآن، كه پيرامون «صبر» بحث مى‌كند، نشانگر جايگاه ويژه صبر در معارف اسلامى و اهمّيّت فوق‌العاده آن در رسيدن به ساحل نجات و رهايى از طوفانها و امواج سهمگين درياى زندگى است؛ به يك نمونه آن توجّه كنيد:

خداوند متعال در آيات 22 تا 24 سوره رعد نتيجه و پاداش صبر را چنين بيان مى‌فرمايد:

وَ ا لَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغَآءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَّلوةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَ عَلَانِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ* جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ الْمَلآئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ* سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ