12 پيوسته دعا مى‌كنند

دعا و عرض نياز به درگاه آن قادر بى نياز، دوازدهمين ويژگى عبادالرّحمن است.

خداوند مهربان ويژگى مذكور را چنين توصيف مى‌كند:

وَ ا لَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُ رِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَاماً [1]

و (عبادالرّحمن) كسانى (هستند) كه مى‌گويند: «پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مايه روشنى چشم ما قرار ده و ما را براى پرهيزگاران پيشوا گردان!

توضيح چند نكته پيرامون آيه شريفه ضرورى است:

1- جمله «يقولون» كه به صورت فعل مضارع آمده، دلالت بر مداومت عبادالرّحمن بر دعا و تضرّع دارد. آنها همانند برخى از انسانهاى ضعيف‌الايمان نيستند كه به هنگام گرفتارى و مشكلات به خدا روى آورند، و هنگامى كه نيازشان بر طرف شد خداوند را به فراموشى بسپارند؛ بلكه همواره از خداوند، خانواده‌اى صالح و شايسته مى‌طلبند.

[1] سوره فرقان، آيه 74.