يعنى، منظور از «كشتن» و «نجات از مرگ» كه در آيه آمده، نجات از آتش سوزى يا غرقاب (گرداب) و مانند آن است- سپس امام (لحظه‌اى) سكوت كرد، و بعد فرمود- تأويل اعظم و مفهوم بزرگتر آيه اين است كه ديگرى را دعوت به راه حق يا باطل كند، و او دعوتش را بپذيرد.

به تعبير ديگر، ظاهر آيه شريفه ناظر به نجات جسم انسانها، و تأويل آن به نجات روح آنها اشاره دارد.

2- جزاى سخت خون‌ريزان!

خداوند متعال در آيه 93 سوره نساء، مجازات سخت و سنگينى براى قاتلان در نظر گرفته است. به اين آيه شريفه توجّه كنيد.

وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِداً فِيهَا وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذَاباً عَظِيماً

و هر كس، فرد با ايمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازات او دوزخ است؛ در حالى كه جاودانه در آن مى‌ماند؛ و خداوند بر او غضب مى‌كند؛ و او را از رحمتش دور مى‌سازد؛ و عذاب عظيمى براى او آماده ساخته است.

همانگونه كه ملاحظه مى‌كنيد چهار مجازات بسيار سخت و دردناك، براى قاتلان مطرح شده است: 1- خلود و جاودانگى در جهنّم 2- مورد غضب خدا بودن 3- مشمول لعنت خداوند بودن 4- عذاب عظيم.

سؤال: شنيده‌ايم كه افراد با ايمان معصيت كار وارد جهنّم مى‌شوند، ولى خالد و جاودانه در آن نيستند؛ يعنى، مدّتى (به تناسب نوع و مقدار گناهان) در جهنّم مجازات مى‌شوند تا خالص شوند، هنگامى كه خالص شدند نجات پيدا مى‌كنند و وارد بهشت مى‌شوند؛ پس چطور مؤمنى كه دامنش به قتل مؤمن ديگرى آلوده شده، جاودانه در آتش خواهد بود؟

پاسخ: برخى از دانشمندان گفته‌اند: «قاتل و آدم كش با ايمان از دنيا نمى‌رود؛ يعنى‌