اين كه نماز شب آنقدر اهمّيّت دارد كه در رديف ولايت امامان معصومين عليهم السلام شمرده شده است. با توجّه به اهمّيّت فراوان و فضيلت‌هاى بى شمار نماز شب بايد به سراغ فلسفه آن برويم.

فلسفه نماز شب‌

سؤال: چرا در آيات قرآن و روايات، نسبت به اقامه نماز شب اين قدر تأكيد شده است؟

اين جايگاه رفيع و بلند نماز شب و آن آثار و ثوابهاى فوق‌العاده براى چيست؟

و در يك جمله كوتاه: «فلسفه نماز شب» چيست؟

پاسخ: توجّه به امور زير فلسفه نماز شب را روشن مى‌كند:

1- اگر انسان در انتهاى شب از خواب برخيزد و به راز و نياز با خالق بى نياز خويش بپردازد، نشاط خوب و حال خوشى براى عبادت خواهد داشت؛ زيرا با استراحتى كه كرده خستگى كار روزانه از بدنش خارج شده و آماده راز و نياز گشته است؛ مخصوصاً كه نسيم سحرى خود نشاط آور و فرح بخش است.

2- در انتهاى شب آدمى از مزاحتمهايى كه معمولًا در طول روز برايش پيش مى‌آيد در امان است؛ نه تلفنى، نه مراجعه كننده‌اى، نه طلبكارى، نه بدهكارى، و خلاصه فراغت كامل دارد.

3- بى شك به دنبال اين شور و نشاط و حال عبادت و فراغت كامل و رفع خستگى، حضور قلب بهترى در نماز حاصل مى‌شود. بدين جهت حضور قلبى كه در نماز شب وجود دارد، در نمازهاى روزانه نيست.

4- از آنجا كه اين نماز در دل شب و در خلوت و تنهايى انجام مى‌شود، از ريا به دور مى‌ماند. ممكن است انسان در مسجد و در حضور مردم گرفتار ريا شود، هر چند نبايد گرفتار وسواس شد و به اين بهانه از حضور در مسجد و جماعت خوددارى كرد، ولى‌به هر حال، زمينه ريا در چنان نمازهايى بيشتر است، امّا در دل شب، كه نماز گزار تك‌