به واسطه عذرى نمى‌توانند شخصاً رمى كنند، رمى جمرات را انجام دهد؛ البتّه اين كار بايد با اذن و اجازه آن افراد باشد، و در مورد بچّه‌هاى غيرمميّز به اذن وليّشان است.

مسأله 1023- هرگاه پس از آن كه نايب رمى جمرات را انجام داد، بيمار خوب شود، لازم نيست رمى را دوباره خودش انجام دهد، ولى در مورد شخصى كه بيهوش بوده، چون نيابت اجازه مى‌خواهد (و نايب بدون اجازه او اين كار را كرده) احتياط آن است كه خودش دوباره انجام دهد؛ امّا اگر در بين رمىِ نائب، بيمار خوب شود يا بيهوش هوشيار گردد، بايد خودش از اوّل شروع كند، و به آن مقدار كه نايب انجام داده اكتفاء نكند.

ترك رمى جمرات‌

مسأله 1024- هرگاه كسى از روى فراموشى يا ندانستن مسأله، رمى جمرات را ترك كند لازم است تا روز سيزدهم، هر وقت يادش آمد، يا متوجّه مسأله شد، قضا كند، و بهتر اين است آنچه را مربوط به قضاى روز قبل است پيش از ظهر بجا آورد، و وظيفه همان روز را بعد از ظهر انجام دهد، ولى مانعى ندارد هر دو را در يك وقت بجا آورد؛ (اوّل قضاى روز گذشته، سپس وظيفه همان روز).

مسأله 1025- چنانچه پس از بازگشت از منى به مكّه متوجّه شد كه رمى جمره را بجا نياورده، بايد به منى بازگردد و آن را بجا آورد؛ ولى اگر روز سيزدهم بگذرد، بايد آن را در سال آينده در همان ايّام قضا كند، و اگر نمى‌تواند، كسى را نايب بگيرد كه براى او قضا كند.

مسأله 1026- اگر كسى از روى عمد رمى جمره را ترك كند گناه كرده، ولى حجّ او باطل نمى‌شود، و بايد مطابق مسأله قبل عمل كند.