يُرْزَقُونَ؛ (اى پيامبر) هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شده‌اند مردگانند! بلكه آنان زنده‌اند ونزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند». [1]

مخاطب در اين آيه پيامبر است و تعبيراتى در آن است كه در مورد هيچ كس نيامده است. در احاديث هم به شهدا خيلى اهمّيّت داده شده؛ مرحوم كلينى روايتى از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مى‌كند:

«فَوْقَ كُلِّ ذِى بِرِّ بِرٌّ حَتَّى يُقْتَلَ الرَّجُلُ فِى سَبِيلِ اللّهِ فَإِذَا قُتِلَ فِى سَبِيلِ اللّهِ فَلَيْسَ فَوْقَهُ بِرٌّ

؛ بالاتر از هر خوبى خوبى است تا جايى كه شخصى در راه خدا كشته شود، پس اگر در راه خدا كشته شد بالاتر از آن خوبى نيست». [2]

تعبيرى هم مولا على عليه السلام در ذيل نامه مالك اشتر دارد و مى‌فرمايد:

«وَ أنَا أسْئَلُ اللّهَ بِسِعَةِ رَحْمَتِهِ وَ بِعَظِيمِ قُدْرَتِهِ أنْ يَخْتِمَ لِى وَ لَكَ بِالسَّعَادَةِ وَ الشَّهَادَةِ

؛ و از رحمت واسعه الهى و قدرت عظيمش مى‌خواهم كه پايان كار من و تو را به سعادت و شهادت ختم كند». [3]

آيات و روايات متعدّد ديگرى هم در اين زمينه وجود دارد كه نشان دهنده مقام والاى شهداست.

از سوى ديگر در اسلام معناى شهادت گسترش داده شده است.

معناى شاخص آن، اين است كه در راه خدا، در معركه جنگ كشته شود

[1] سوره آل عمران، آيه 169.

[2] اصول كافى، ج 2، ص 348.

[3] نهج البلاغه، نامه 53.