در راه خدا انفاق مى‌كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه يك صد دانه باشد و خداوند آن را براى هر كس كه بخواهد (و شايستگى داشته باشد) دو يا چند برابر مى‌كند». [1]

مهمتر اين كه كمك‌شوندگان فقط مسلمانان نيستند بلكه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «فِى كُلِّ ذَاتِ كَبَدٍ حَرَّاء أجْرٌ؛ (سيراب كردن) هر جگر تشنه‌اى پاداش دارد» [2] كه حتّى حيوان را هم شامل مى‌شود، پس دامنه كمك‌ها و انفاق شامل دوست و دشمن، مسلمان و غير مسلمان و انسان و حيوان مى‌شود. نمونه آن حديث امام صادق عليه السلام است كه مى‌فرمايد: اگر كسى چيزى از من بخواهد و دشمن من باشد بيشتر عجله مى‌كنم تا اين كه مبادا سراغ من نيايد تا من از كمك كردن محروم شوم.

حال با وجود اين تعاليم چگونه اين مكتب را به خشونت متّهم مى‌كنند؟! در كدام ملّيت چنين برنامه‌هايى را سراغ داريد؟ اين برنامه‌ها است كه به اسلام جاذبه مى‌دهد. انتقام باعث تداوم عداوت و اگر ادامه يابد به جاهاى خطرناك مى‌رسد ولى چيزى كه عداوت را خاتمه مى‌دهد، عدم مقابله به مثل است.

اگر مى‌خواهيم مردم عاشق امام زمان (عج)، ائمّه عليهم السلام و پيامبر صلى الله عليه و آله شوند همانا راه آن، عمل به اين تعاليم ارزشمند است.

[1] سوره بقره، آيه 261.

[2] كنز العمّال، ج 6، ص 361.