نيكوكار است ولى در فضاى برنامه‌هاى اسلامى معناى خاصّى دارد.

مطابق اين حديث، امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: حضرت يوسف به سه جهت از محسنين شناخته مى‌شود:

1- جا دادن به تازه واردين‌

حضرت يوسف وقتى در مجالس مى‌نشست، براى تازه واردين جا درست مى‌كرد تا مبادا در بدو ورود به مجلس به جهت نبود جا خجالت بكشند و سر در گم شوند. اين كار، به ظاهر كوچك ولى پر معنا و از دو جهت قابل توجّه است:

الف) اين عمل نشان مى‌دهد كسى كه به اين جزئيّات دقّت مى‌كند، شخصى امين و حق شناس است.

ب) معنى وسيعترى هم دارد به اين بيان كه در جامعه افراد زيادى زندگى مى‌كنند و نسلهاى جديد مى‌آيند كه به شغل و كسب در آمد براى زندگى نياز دارند؛ بعضى از افراد در جامعه چندين كار را قبضه كرده و باعث مى‌شوند تا ديگران بيكار بمانند ولى كسى كه در جامعه فراخ نشسته و چندين كار را قبضه كرده، مى‌تواند خودش را جمع و جور كند و جايى هم به ديگران بدهد و فقط به فكر اين كه گليم خود را از آب بيرون بكشد، نباشد، بلكه به ديگران كار و زندگى و اميد دهد، پس همان گونه كه در نشستن در مجلس خود را جمع و جور مى‌كند و به ديگران جا مى‌دهد در مورد كار هم مى‌تواند چنين كند.