است كه سرچشمه افعال حسن ديگر مى‌شود و يا قبيحى است كه سرچشمه گناهان ديگر مى‌شود؛ به عنوان مثال كم فروشى گناه كليدى نيست ولى دروغ و شراب خوارى سرچشمه بسيارى از گناهان ديگر است و جنبه كليدى دارد.

مطابق اين حديث امام عليه السلام مى‌فرمايد: راستگويى كليد پاكى اعمال است. انسان راستگو بايد از بسيارى از كارها بپرهيزد، چرا كه با صدق نمى‌سازد، چون بايد در مقابل كم فروشى، تقلّب، رشوه‌خوارى ... دروغ بگويد تا آنها را بپوشاند، پس دروغ سرچشمه بسيارى از گناهان است.

در حديث معروفى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمده است كه جوانى خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيده و عرض كرد كه آلوده انواع گناهانم. حضرت به او فرمود: فقط دروغ نگو. دوستانش او را به گناه دعوت كردند او با خود فكر كرد كه اگر مرتكب گناه شود، بايد به پيامبر صلى الله عليه و آله دروغ بگويد و به همين جهت انجام نداد. پس اوّلين قدم در راه راست صداقت است.

دروغ شاخه‌هاى سه گانه‌اى دارد، گاهى به خدا دروغ مى‌گويد و گاهى به مردم و گاهى به خود.

دروغ به خدا مثل اين‌كه در نماز مى‌گويد «إيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إيَّاكَ نَسْتَعِينُ» در حالى‌كه بت‌هاى زيادى مثل بت شهوت، هواى نفس .... را پرستش مى‌كند؛ و يا در تشهّد مى‌گويد «وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ» در حالى‌كه شريك‌هاى زيادى براى خدا قرار مى‌دهد و شيطان، هواى نفس و مقام ... را مى‌پرستد.