بنابراين، با نتيجه‌گيرى از اين مطلب، اين ادّعا كه بعضى گفته‌اند، منظور از «سبيل اللّه» در آيه انفاق، تنها براى جهاد است، سخنى درست نيست؛ زيرا منظور مطلق «راه خدا» است و در برگيرنده همه نوع انفاق فى سبيل اللّه مى‌شود؛ مانند جهاد نظامى، جهاد فرهنگى يا جهاد سازندگى، تأسيس كتابخانه، كمك به نيازمندان، ساخت و راه‌اندازى بيمارستان و درمانگاه، تأسيس صندوق قرض الحسنه و ....

البتّه رعايت اولويّتها و ضرورتها، بسيار مهّم و بجاست و دست زدن به ابتكار و نوآورى باعث جلب و جذب گسترده مردم به اين گونه كارها مى‌شود كه در اين جا دو نمونه آن را برمى‌شمريم:

اوّل: صندوق كمك به خانواده زندانيان‌

شخصى به هر دليل كه زندانى شود، عمدتاً نان‌آور خانواده‌اى بوده است. در مدّت زندانى- به ويژه اگر طولانى باشد- خانواده وى دچار مشكل و عذاب مى‌شوند.

از يك سو، فقر مالى آنان را تهديد مى‌كند و از سوى ديگر، مشكلات اخلاقى و اجتماعى در كمين آنان مى‌نشيند. حال اگر به زندگى و معيشت آنان رسيدگى نشود، از يك زندانى، چندين مجرم و زندانى بالقوّه ديگرى پديد مى‌آيد و متأسّفانه در جامعه، كمتر به اين موضوع انديشيده مى‌شود و كمتر افرادى بدانها توجّه مى‌كنند.

در چنين شرايطى، اگر مانند بعضى از شهرستانها، صندوقى براى اين خانواده‌ها تأسيس شود، تا هم مشكلات خانواده‌هاى زندانيان را بررسى و حل كند و هم به مشكل خود زندانيان رسيدگى كند، بسيارى از معضلات و كجرويهاى اجتماعى پيش از شكل‌گيرى، از بين مى‌رود؛ مثلًا اگر شخصى به‌