مى‌كردند. [1] و در برابر كسانى بوده و هستند كه به حدّاقل معيشت، نان شب، محتاجند. اين مشكل در عصر ما شديدتر هم شده است.

به عنوان مثال، آمارها حكايت از آن دارند كه: «80% ثروت جهان تنها در اختيار 20% مردم كره زمين است» يعنى اگر جمعيّت جهان، پنج ميليارد نفر باشد، يك ميليارد نفر از مردم جهان، مالك 80% ثروت‌هاى دنيا هستند به عبارت ديگر كشورهاى صنعتى، پيشرفته و استكبارى، اگر جمعيّتشان يك ميليارد نفر در نظر گرفته شود، صاحب چهارپنجم ثروت عالم هستند و چهار ميليارد از جمعيّت كره خاكى، فقط يك پنجم ثروت‌هاى جهان را در اختيار دارند.

شگفتا كه اين نسبت، روز به روز به نفع ثروتمندان تغيير مى‌كند و در حقيقت شكاف ميان فقير و ثروتمند، هر روز بيشتر و عميق‌تر مى‌شود.

راه‌هاى درمان فقر

براى از بين بردن مشكل نابرابرى فقر و ثروت، از ديرباز، انديشمندان راه‌هايى انديشيده‌اند و حتّى دو راه متفاوت آن را مدّت‌ها به مرحله اجرا و عمل درآوردند.

اوّل- سوسياليست‌ها و كمونيست‌ها اعتقاد داشتند كه مشكل اصلى بشريّت و ريشه درد فقر، مالكيّت خصوصى است. اگر اين ريشه خشكيده شود، مشكل حل مى‌شود. به همين منظور، هفتاد سال تجربه كردند، ميليون‌ها انسان را كشتند، جنايات زيادى آفريدند، مخارج فراوانى متحمّل شدند، وعده‌هاى دروغين بسيارى دادند، نويد يك زندگى عالى سر دادند، از بهشت دم زدند و حتّى بهشت‌

[1]- داستان قارون در قرآن مجيد، در سوره قصص، آيه 76 به بعد آمده است، خود اين آيه‌مى‌فرمايد: «... وَ آتَيْناهُ مِنَ الكُنُوزِ ما انَّ مفاتِحَهُ لَتَنُوأُ بِالعُصْبَةِ اولِى القُوَّةِ ...» ما آنقدر از گنج‌ها به او داديم كه حمل كليدهاى آن براى يك گروه زورمند مشكل بود. اين داستان از داستان‌هاى زيبا و عبرت‌آميز قرآن مجيد است.