البتّه بت‌پرستان، بتان خويش را خالق موجودات نمى‌دانستند، بلكه بنا بر نصّ قرآن اگر در مورد خالق آسمانها و زمين از آنها سئوال مى‌شد، در پاسخ خداوند را به عنوان خالق معرّفى مى‌كردند [1] نه بتان ناتوان خود را. بنابراين آنها در توحيد خالقيّت مشرك نبودند؛ همانگونه كه خداوند را نيز تنها رازق مى‌دانستند. [2]

ليكن آنها معتقد بودند كه بتها مستقلًّا يا به عنوان شفيع در درگاه الهى براى حلّ مشكلات اقدام مى‌كنند. به همين منظور آيه 6 سوره زمر چنين مى‌فرمايد: «الا لِلَّهِ الدّينُ الْخالِصُ وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ اوْلِيآءَ ما نَعْبُدُهُمْ الَّا لِيُقَرِّبُونا الَى اللَّهِ زُلْفى»؛ آگاه باشيد كه دين خالص از آنِ خداست، و آنها كه غير خدا را اولياى خود قرار دادند، [دليلشان اين بود كه:] اينها را نمى‌پرستيم مگر به خاطر اينكه ما را به خداوند نزديك كنند.

بى شك سخن بت‌پرستان باطل است و عدم صحت آن بسيار روشن است.

بتهايى كه توان حل مشكل خويش را ندارند، چگونه مى‌توانند مشكلات ديگران را برطرف كنند؟

بنابر نصّ قرآن كريم، حضرت ابراهيم بت‌شكن پس از داستان شيرين و آموزنده شكستن بتها، به بت‌پرستان فرمود: «افَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَنْفَعُكُمْ شَيْئاً وَ لا يَضُرُّكُمْ افٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ افَلا تَعْقِلُونَ»؛ آيا جز خدا چيزى را مى‌پرستيد كه نه كمترين سودى براى شما دارد، و نه زيانى به شما مى‌رساند؟! اف بر شما و بر آنچه جز خدا مى‌پرستيد! آيا انديشه نمى‌كنيد [و عقل نداريد]؟! [3]

[1]- اين مطلب در آيات متعدّدى از قرآن مجيد آمده است؛ آيه 61، سوره عنكبوت، آيه 25، سوره‌لقمان؛ آيه 38، سوره زمر؛ آيه 9 و 87، سوره زخرف از جمله اين آيات است.

[2]- از جمله آيه 24 سوره سبأ دلالت بر اين امر دارد.

[3]- سوره انبياء، آيه 66 و 67.