على عليه السلام محور حق‌

درباره فضيلت و شخصيّت حضرت على عليه السلام در كتاب‌هاى علماى اهل سنّت و شيعه احاديث و مطالب فراوانى آمده است، از جمله رواياتى كه مورد اتّفاق هر دو گروه است و حديث بسيار عجيبى است، روايتى است كه در موضوع‌ «حق» از رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله درباره آن حضرت بدين مضمون وارد شده است كه:

«عَلِىٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَهُ وَ عَلى لِسانِهِ وَ الْحَقُّ يَدُورُ حَيْثما دارَ عَلِىٌّ»؛ على با حق است و حق با على و همواره حق بر زبان او جارى است، بلكه حق بر محور وجود حضرت على عليه السلام دور مى‌زند. [1]

اين حديث معيار و ميزان معتبرى است براى تشخيص حق از باطل، به همين جهت از برخى روايات استفاده مى‌شود كه در صدر اسلام، وقتى مسلمانان واقعى با مسلمان نماها و منافقان مخلوط شده بودند و تشخيص آنها از همديگر مشكل بود، مسلمانان از همين ميزان و معيار استفاده مى‌كردند. هر كس علاقمند به على بود، در زمره مسلمانان واقعى محسوب مى‌شد و كسانى كه نسبت به آن حضرت كينه و عداوت داشتند، منافق به شمار مى‌رفتند. [2]

شيعه افتخارِ داشتنِ چنين رهبر بزرگ و حق‌طلبى را دارد كه در راه حق و إحقاق حقوق آن هيچ چيز مانع او نمى‌شد. حتى اگر صحابه يا نزديكان آن حضرت ناخواسته از جادّه حق منحرف مى‌شدند، امير حق آن را تحمل نمى‌كرد و دستور به جبران آن مى‌داد.

از جمله اين موارد، داستان قنبر، غلام وفادار و بازوى اجرايى حكومت على عليه السلام است. او از جانب على عليه السلام مأمور اجراى حدّى از حدود الهى شد. وى در

[1]- بحارالانوار، ج 38، صفحه 28؛ قابل توجّه اينكه مضمون اين روايت عنوان باب مفصّلى است كه شامل روايات زيادى است و روايت مذكور يك نمونه آن است.

[2]- حديثى بدين مضمون در كتاب ميزان الحكمه، باب 3932، شماره 20292 ذكر شده است.