باره مى‌فرمايند: «الا وَ انَّ الْحَقَّ مَطايا ذُلَلْ، رَكِبَها اهْلُها، وَ اعْطُوا ازِمَتَّها، فَصارَتْ بِهِمْ الهُوينا حَتَّى أتَتْ ضِلًّا ظَليلًا» حق مركب آرام و راهوارى است، اهل حق سوار بر اين مركب رام مى‌شوند و زمام اين مركب به دست آنان داده مى‌شود. به هر سو كه بخواهند مى‌رود و راحت و آسوده اين مركب شما را به پيش مى‌برد، تا اينكه در سايه‌اى آرام‌بخش- كه مى‌تواند سايه رحمت الهى يا سايه درختان بهشتى يا سايه عرش و قرب خدا باشد- شما را به منزل مقصود مى‌رساند. [1]

حق تلخ و باطل شيرين است!

و طرفدارى از آن، مشكلاتى به همراه دارد؛ زيرا حق تلخ و باطل شيرين است. حقِّ تلخ، بسان داروى تلخ نجاتبخش است؛ اما باطلِ شيرين، مانند سمّ مهلك و كشنده است. از اين رو، پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله در روايتى مى‌فرمايند:

«الْحَقُّ ثَقيلٌ مُرٌّ، وَ الْباطِلُ خَفيفٌ حُلْوٌ، وَ رُبَّ شَهْوَةِ ساعَةٍ تُورِثُ حُزْناً طَويلًا»؛ حق سنگين و تلخ است، و باطل سبك و شيرين؛ ليكن چه بسا يك لحظه شهوت‌پرستى، نگرانى و حزن طولانى در پى داشته باشد. [2]

آرى؛ حق سنگين و تلخ است؛ زيرا گاهى به ضرر و زيان انسان تمام مى‌شود و بسيارى از اوقات حق بر خلاف خواسته‌هاى درونى و شهوات انسان است و گاهى نيز انجام حق سرزنش ديگران و ناملايمات و مشكلاتى را به همراه دارد كه بر انسان گران و سنگين تمام مى‌شود. اما باطل، سبك و شيرين است؛ ولى همچون سمّ، مهلك و كشنده است؛ به همين جهت، چه بسا سبب يك عمر پشيمانى و ندامت و ناراحتى بشود؛ مثلًا كسى كه از روى خواسته نفس براى‌

[1]- ميزان الحكمة، باب 885 حديث 4089، (ج 1، ص 655).

[2]- ميزان الحكمه، باب 888، حديث 4100. روايات ديگرى نيز به همين مضمون، در همين باب آمده است.