فصل سيزدهم: دوازدهمين مثال: مثال كفر و ايمان‌

خداوند متعال در آيه 122 سوره انعام به اين مثل اشاره فرموده است: «اوَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَاحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِى بِهِ فِى النّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِى الظُّلُماتِ لَيْسَ بِخارجٍ مِنْها كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْكافرينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» آيا كسى كه مرده بود، سپس او را زنده كرديم، و نورى برايش قرار داديم كه با آن در ميان مردم راه برود، همانند كسى است كه در ظلمت‌ها باشد و از آن خارج نگردد؟! اين گونه براى كافران، اعمال [زشتى‌] كه انجام مى‌دادند، تزيين شده [و نيكو جلوه كرده‌] است.

دورنماى بحث‌

در اين آيه شريفه، دو مثال مطرح شده است كه هر دو درباره كفر و ايمان است.

قرآن مجيد در مثال اوّل، ايمان را به حيات و زندگى، و كفر را به مرگ و نيستى تشبيه كرده است؛ و در مثال دوّم، ايمان را به نور و كفر را به ظلمت.

شأن نزول آيه‌

درباره آيه فوق دو شأن نزول ذكر شده است:

1- اين آيه درباره حضرت حمزه، عموى بزرگوار پيامبر عظيم الشأن اسلام، و ابوجهل، دشمن سرسخت پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده است.