علاوه بر آن كه هواپيما قدرت تهيّه مواد خوراكى، توليد مثل و ... را ندارد، و فاقد بسيارى از دستگاههايى است كه در درون مورچه است، خود به تنهايى قادر بر انجام كار نيست، بلكه عدّه‌اى تكنسين آن را به حركت درمى‌آورند.

آرى! اگر انسان در قدرت عظيم و پايان‌ناپذير خداوند انديشه كند، هدايت مى‌شود و از آفرينش يك انسان فاقد پدر، تعجّب نمى‌كند. بايد بر چنين خداى قادرى، با تمام وجود سجده كرد و بر چنان انسان كامل (على عليه السلام) كه اين قدرت وصف‌ناپذير را زيبا توصيف نموده است، درود و سلام فرستاد.

داستان پيدايش انسان‌

درباره پيدايش انسان دو نظريّه عمده وجود دارد:

1- «تنوّع انواع». صاحبان اين نظر معتقدند: آدم داراى خلقت مستقلّى بوده است، همان گونه كه ديگر حيوانات نيز خلقت جداگانه‌اى داشته‌اند. اين نوع برداشت را «ثبوت انواع» نيز مى‌گويند.

2- «تبدّل انواع». اين نظر كه در بين دانشمندان علوم طبيعى مشهور است، مى‌گويد: در ابتداى خلقت، تنها يك موجود تك سلولى وجود داشته كه در دل درياها شناور بوده است. اين موجود با گذشت زمان رشد يافت؛ و سپس به ماهى تبديل شد. ماهى نيز شروع به توليد مثل و تكثير نسل نمود. آن گاه تعدادى از آن ماهى‌ها بر اثر امواج دريا به روى زمين پرتاب شدند و كم‌كم به ساير حيوانات تبديل گشتند كه از جمله آنها ميمون و بوزينه است، پس از آن عدّه‌اى از بوزينگان تكامل و رشد يافته، تبديل به انسان شدند.

آيا صاحبان اين نظريّه (تبدّل انواع) دليل قاطعى دارند؟

خير؛ چون ريشه اين تفكّر به ميليون‌ها سال قبل باز مى‌گردد و در آن زمان انسانى وجود نداشته، اطّلاعات دقيقى نرسيده است؛ تنها قرائن و شواهدى از باستان‌شناسان جمع‌آورى شده است كه آن هم يقين‌آور نيست.