و چگونه تولّد انسانى بدون تركيب اسپرم و اوول (نطفه مرد و زن) ممكن است؟

آيه مثل در صدد پاسخ به اين شُبه است كه: «مگر حضرت آدم عليه السلام پدر داشت؟! آفرينش او كه سخت‌تر از تولّد عيسى بود؛ چون او نه پدر داشت و نه مادر؛ همان خدايى كه آدم را بدون پدر و مادر آفريد، قادرست كه عيسى بن مريم را بدون پدر بيافريند!

اين گونه كارها در نزد خداوند دشوار نيست. خداوند همين كه اراده كند، ايجاد مى‌شود. «ثُمَ‌قالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ» [1] فرمان همان و ايجاد شدن همان.

آفرينش مخلوقات در نزد خداوند چنان است كه بين كوچكى و بزرگى؛ راحتى و سختى، هيچ تفاوتى وجود ندارد. اگر خداوند بخواهد جهانى مانند جهان كنونى با اين همه كهكشان‌ها و ستارگان- كه آمار آن عجيب و وسعت آن حيرت‌آور است- بيافريند، به محض فرمان، ايجاد صورت مى‌گيرد.

اگر انسان در هنگام نماز به چنين خداوندى فكر كند و بينديشد كه در مقابل چه خداى قادرى ايستاده است؛ و احساس كند كه «هيچ» با «همه چيز» صحبت مى‌كند، مسلّماً حال ديگرى در نماز پيدا خواهد كرد.

قدرت خداوند در كلام اميرالمؤمنين عليه السلام‌

على عليه السلام در خطبه 185 نهج البلاغه، درباره قدرت خداوند جملات زيبايى دارد كه به چند نمونه آن اشاره مى‌كنيم: «لَوْ فَكَّرُوا فى عَظيمِ الْقُدْرَةِ وَ جَسيمِ النِّعْمَةِ لَرَجَعُوا الَى الطَّريقِ وَ خافُوا عَذابَ الْحَريقِ ...» اگر مردم در قدرت عظيم خداوند و نعمت‌هاى فراوان او مى‌انديشيدند، حتماً هدايت مى‌شدند و از عذاب الهى مى‌ترسيدند؛ ولى افكار مردم بر اثر هوى و هوس، ناتوان شده و حجاب‌هاى‌

[1]- مضمون اين آيه، در هشت آيه از قرآن مجيد تكرار شده است.