يكى از روزها، در كنار جويبارى، فرشى پهن كرده بودند، آقا و همراهان مشغول استراحت بودند. اصحاب آن مرجع عاليقدر مشاهده كردند كه معظّم له در تفكّر و انديشه عميقى فرو رفته است. از ايشان علّت را جويا شدند، فرمودند: «در فكرم كه آيا عملى خالص كه موجب خشنودى و رضاى خداوند باشد و خالى از هر گونه ناخالصى‌ها بوده باشد، انجام داده‌ام يا نه؟»

گفتند: حضرت آيت اللّه! شما به حمداللّه خدمات فراوانى به حوزه‌هاى علميّه و مردم مسلمان نموده‌ايد، [1] چه جاى نگرانى؟ آقا سرى تكان دادند و اين حديث را خواندند: «اخْلِصِ الْعَمَلَ فَانَّ النّاقِدَ بَصيرٌ». [2]

«ناقد» كسى است كه سكّه‌هاى تقلّبى را از اصلى و خالص جدا مى‌كند. گاهى كه ميزان ناخالصى‌ها زياد باشد، همه مردم تقلّبى بودن آن را تشخيص مى‌دهند؛ ولى گاه كه ناخالصى بسيار ناچيز و اندك باشد، تنها «ناقد» قادر به تشخيص آن مى‌شود. برابر اين روايت، خداوندى كه «ناقد» نيّات انسانهاست و اعمال خالص و ناخالص او را به خوبى تشخيص مى‌دهد، بصير و بينا و آگاه است و كمترين ناخالصى‌هاى او را به خوبى تشخيص مى‌دهد. بنابراين، بايد سعى كرد كمترين ناخالصى در اعمال، گفتار و انديشه‌هايمان وجود نداشته باشد، تا به درگاه خداوند متعال پذيرفته شود.

آداب انفاق‌

برخى از آداب و اصول انفاق را مورد بررسى قرار مى‌دهيم:

[1]- براستى معظّمٌ له خدمات فراوانى كرده‌اند مانند: احياى حوزه‌هاى علميّه شيعه، احداث نزديك‌به هزار مسجد در كشور و مرمّت بناهاى دينى، تجديد چاپ كتاب‌هاى ارزشمند از ياد رفته علماى گذشته، اقدام زيركانه فرستادن نماينده به دانشگاه الازهر مصر و اعلام آن مركز بزرگ اسلامى كه: «شيعه مانند ديگر مذاهب اسلامى است و مسلمانان مى‌توانند طبق آن عمل كنند» و خدمات مهم و فراوان ديگر.

[2]- بحار الانوار، جلد 13، صفحه 432.