وَلَوْ مَرُّوا بِجِبالِ الْحَديدِ لَقَطَعوها»

. امام سه ويژگى براى ياران مهدى عليه السلام بر مى‌شمرد: اوّل اينكه يكى از آنها به اندازه چهل انسان قدرت دارد، قوّت از نظر مديريّت، ايمان، تقوا، علم و دانش.

دوم اينكه قلب آنها، يعنى اراده، شجاعت و شهامت آنها، مثل آهن محكم و شكست‌ناپذير است.

سوم اينكه اگر از كوه‌هاى آهن بگذرند آنها را در هم مى‌شكنند.

در واقع بايد همين‌گونه باشد، چرا كه آنها مى‌خواهند دنيا را دگرگون كنند. اين اشتباه است كه اگر كسى خيال كند همه كارها با اعجاز و دعا انجام مى‌شود؛ بلكه از اسباب ظاهرى و آدمهاى لايق و شايسته نيز كمك گرفته مى‌شود.

يار آن حضرت بودن خودسازى مى‌خواهد و بايد نيروى علم، ايمان و ايثار را در خود زنده كنيم تا آن لياقت حاصل شود. در روايات آمده است انتظار، بزرگ‌ترين عبادت است.

«أفْضَلُ العِبادَةِ انْتِظارُ الفَرَجِ‌». [1]

بدين جهت است كه بزرگ‌ترين اثر تربيتى را در شخص منتظر دارد، شخصى كه انتظار امام زمان عليه السلام را مى‌كشد، سعى مى‌كند خود را به آن حضرت نزديك كرده و اعمال و رفتارش را درست كند؛ حسادت، كينه، نفاق و كارهاى خلاف را از خود دور كرده و خود را به فضايل اخلاقى آراسته كند.

اميدواريم چشم ما به جمال نورانى آن حضرت روشن و منوّر گردد و از ياران خاصّ آن حضرت به حساب آييم. إن‌شاءاللَّه.

[1] بحارالانوار، ج 52، ص 125.