30: بهاى بدن انسان‌

قال الكاظم عليه السلام: «أما انَّ أَبْدانَكُمْ لَيْسَ لَها ثَمَنٌ الّا الجَنَّةَ، فَلا تَبيعوها بِغَيْرِها». [1]

امام كاظم عليه السلام مى‌فرمايد: «آگاه باشيد! بدنهاى شما جز بهشت بهايى ندارد، به چيز ديگرى نفروشيد».

شبيه اين جمله را حضرت على عليه السلام نيز فرموده است:

«أَلا حُرٌّ يَدَعُ هذِهِ اللُّمَاظَةَ لِأَهْلِها؟ انَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ الّا الْجَنَّةَ، فَلا تَبيعُوها الّا بِها

؛ آيا آزاد مردى پيدا مى‌شود كه اين ته مانده دنيا را به اهلش وا گذارد؟ بدانيد جان شما بهايى جز بهشت ندارد، به كمتر از آن نفروشيد». [2]

از سوره والعصر استفاده مى‌شود كه انسان هميشه در زيان طبيعى است؛ در درون ذات انسان سرمايه‌اى است كه به تدريج فانى مى‌شود: «إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِى خُسْرٍ» چرا كه سرمايه انسان عمر اوست و نمى‌شود آن را نگه داشت، به تدريج فانى مى‌شود و هر نَفَس گامى به سوى مرگ است:

«نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ الى أَجَلِهِ‌». [3]

پس عمر سرمايه‌اى است رو به زوال و انسان گرفتار خسران است. اين سرمايه‌

[1] تحف العقول، ص 410.

[2] نهج البلاغه، كلمات قصار، 456.

[3] همان مدرك، 74.