؛ كسى كه خطايش
زياد شود حيايش كم مىشود (چون وقتى يك بار گناه كند خجالت مىكشد؛ امّا وقتى
تكرار شد ديگر خجالت نمىكشد و حيا كم مىشود) و كسى كه حيايش كم شد، زهدش كم
مىشود (پرهيز از گناه نمىكند) و كسى كه پرهيز از گناهش كم شود، قلبش مىميرد، و
كسى كه قلبش بميرد، اهل جهنّم است». [1]
در هر
جامعهاى گناه تكرار شود، حيا از بين مىرود و هرگاه گناه تكرار بشود ابهّت آن
جامعه از بين مىرود يا ابهت آن گناه يا ابهت آن كار خوب از بين مىرود.
چه كنيم كه
حيا زياد شود و اين سپر هميشه باشد؟
دو راه وجود
دارد:
1. كسب معرفت
بيشتر؛ يعنى در مورد عواقب گناه بيشتر فكر كنيم و درباره خدا معرفتمان بيشتر شود،
و باور كنيم كه عالم محضر خداست.
2. وقتى
گناهى از ما سر زد، فوراً توبه كرده و اين ديوار شكسته را تعمير كنيم.