كربلا! دست من و دامن تو

آفرين بر حرم و ساكن تو

قلب از دورى تو سوزان است‌

ديده گريان و جگر بريان است‌

پاى تا سر به تو من مشتاقم‌

در فراق حرمت بى‌طاقم‌

مرغ دل شوق صفايت دارد

قلب آهنگ لقايت دارد

آه و افسوس كه اين دژخيمان‌

راه بستند بر اهل ايمان!

باز در خاطره‌ها، ياد تو اى رهرو عشق‌

شعله سركش «آزادگى» افروخته است!

يك جهان بر تو و بر همّت و مردانگى‌ات‌

از سر شوق و طلب، ديده جان فروخته است‌

نقش پيكار تو، در صفحه تاريخ جهان‌

مى‌درخشد، چو فروغ سحر از ساحل شب!