وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ، وَتَخِرُّ الْجِبالُ هَدّاً.

لَقَدْ جِئْتُمْ بِها شَوْهاءَ صَلْعاءَ سَوْداءَ فَقْماءَ خَرْقاءَ طِلاعَ الأَرْضِ وَالسَّماءِ، أَفَعَجِبْتُمْ أَنْ تُمْطِرَ السَّماءُ دَماً، وَلَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى‌ وَهُمْ لايُنْصَرُونَ، فَلايَسْتَخِفَّنَّكُمُ الْمَهَلُ، فَإِنَّهُ عَزَّوَجَلَّ لايَحْفِزُهُ الْبِدارُ، وَلا يُخْشى‌ عَلَيْهِ فَوْتُ الثَّأْرِ، كَلّا إِنَّ رَبَّكَ لَنا وَلَهُمْ بِالْمِرْصادِ.

«امّا بعد! اى كوفيان! اى نيرنگ بازان و پيمان شكنان و بى‌وفايان و مكر پيشه‌گان! هرگز اشك چشمانتان خشك مباد و ناله‌هايتان آرام نگيرد. شما همانند آن زنى هستيد كه رشته خود را پس از بافتن وتابيدن وا مى‌تابيد. شما سوگندهايتان را دستاويز فساد ميان خود قرار داده‌ايد. در ميان شما جز لاف زدن، خودپسندى، دشمنى، دروغ، تملّق و چاپلوسىِ كنيزكان، و كينه‌توزىِ دشمنان نيست، يا (اگر هم به ظاهر خوب باشيد، در نهايت) مانند سبزه‌اى در كنار لجنزار و نقره‌اى بر سر گورهاييد.

آگاه باشيد كه براى آخرت خويش بد چيزى را (مهيا ساختيد و) از پيش فرستاديد؛ خشم خدا شما را فرا خواهد گرفت و براى هميشه در عذاب جهنم خواهيد ماند.

آيا براى برادرم (حسين عليه السلام) گريه مى‌كنيد؟ آرى به خدا سوگند بايد كه بگرييد، چرا كه شما شايسته گريستن‌ايد؛ پس فراوان گريه كنيد و اندك بخنديد، چرا كه ننگ (اين عمل) گريبان شما را گرفت و لكه آن براى هميشه به دامن شما نشست كه هرگز نمى‌توانيد آن را پاك كنيد.

چگونه مى‌توانيد اين لكه ننگ را پاك كنيد؟ كشتن فرزند خاتم پيامبران، معدن رسالت و آن كس كه سرور جوانان اهل بهشت است و پناهگاه حريم شما و پناه حزب و گروه شما (شيعيان) و قرارگاه آرامش شما، بهبودى‌بخش زخم‌هايتان، پناهگاه شما در گرفتاريها، رهبر شما به هنگام نبرد، حجت بزرگ براى شما و چراغ روشن راههايتان (آيا كشتن او را ساده شمرديد؟). آگاه باشيد كه بد توشه‌اى را براى خود از پيش فرستاده‌ايد و بار سنگين بدى را براى روز رستاخيزتان بر دوش گرفته‌ايد.

نابود شويد نابود! واژگون باد (پرچم‌تان) واژگون! تلاشهايتان تباه، دستهايتان بريده و كالايتان (در بازار اين جهان) گرفتار خسارت باد؛ شما به خشم خدا گرفتار گشته و خوارى و بيچارگى بر شما حتمى شد!