حركت دادند.

«ابن عبد ربه» در «عقد الفريد» مى‌نويسد: در ميان اسراء دوازده پسر بچه و نوجوان از جمله آنها محمد بن الحسين‌ [1] و على بن الحسين عليه السلام بودند. [2]

از جمله زنان بزرگوارى كه در كربلا به اسارت درآمدند عبارتند از:

زينب كبرى عليها السلام، ام كلثوم‌ [3]، فاطمه دختر اميرالمؤمنين عليه السلام، فاطمه دختر امام حسين عليه السلام‌ [4]، سكينه دختر امام حسين عليه السلام‌ [5]، و دختر چهارساله امام حسين عليه السلام (رقيه) [6]، و رباب دختر امرء القيس همسر با وفاى امام حسين عليه السلام‌ [7]، رمله، مادر حضرت قاسم و همسر امام حسن مجتبى عليه السلام. [8]

اينان بازماندگان از عترت رسول اللَّه بودند كه ابن سعد و سپاهش حرمت پيامبر را در حق آنها رعايت نكردند و با جسارت تمام آنان را چون اسيران جنگى به بند كشيدند و با خيل نامحرمان كه قاتلان ذرارى پيامبر صلى الله عليه و آله و يارانش بودند، به سوى كوفه روانه ساختند.

اسارت در اسلام هرگز بين مسلمين وجود نداشت و اگر اسيرى ديده مى‌شد مربوط به جنگ‌هايى بود كه ميان مسلمين و غير مسلمين روى داده بود و اين كارى كه بنى‌اميه كردند بزرگترين توهين به مقام شامخ خاندان رسول خدا صلى الله عليه و آله بود و به همين دليل هنگامى‌

[1]. ظاهراً منظورش همان محمد بن على بن الحسين، امام باقر عليه السلام است.

[2]. عقد الفريد، ج 4، ص 385؛ و رجوع شود به: مقاتل الطالبيين، ص 79.

[3]. مقاتل الطالبيين، ص 79.

[4]. عقد الفريد، ج 4، ص 385.

[5]. مقاتل الطالبيين، ص 79.

[6]. نفس المهموم، ص 259.

[7]. كامل ابن‌اثير، ج 4، ص 88.

[8]. ابصار العين، ص 130. در برخى از كتاب‌ها نام تعدادى ديگر از بانوان بزرگوار نيز در جمع اسرا آمده است؛ (رجوع شود به: قصه كربلا، ص 405- 406).