مورّخان نوشته‌اند كه از بس مسلم بن عقبه خون بى گناهان را ريخت به «مُسرف» (خونريز بى حدّ و حصر) معروف شد. [1]

دراين فاجعه به زنان مسلمان نيز بى‌حرمتى شد و جمعى از آنان مورد تجاوز قرار گرفتند. [2]

ياقوت حموى در «معجم البلدان» مى‌نويسد: در اين فاجعه مسلم بن عقبه، زنان را نيز بر سربازان خويش مباح ساخت. [3]

سيوطى (دانشمند معروف اهل سنّت) نقل مى‌كند كه حسن بصرى از اين فاجعه ياد كرد و گفت: به خدا سوگند! هيچ كس از آن حادثه نجات نيافت (يا كشته و يا زخمى شد و يا مورد آزار و توهين قرار گرفت)؛ گروه زيادى از صحابه و ديگر مسلمانان در آن ماجرا به قتل رسيدند؛ مدينه غارت شد و هزار دختر مورد تجاوز قرار گرفت!!

سپس از روى تأسّف و اندوه گفت:

«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ‌»

. آنگاه ادامه داد: اين در حالى است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَنْ أَخَافَ أَهْلَ الْمَدِينَةِ أَخَافَهُ اللَّهُ وَ عَلَيْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلَائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ‌

؛ هر كس اهل مدينه را بترساند؛ خداوند او را مورد خوف و خشم خود قرار خواهد داد و لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر او باد!». [4]

[1]. مروج الذهب، ج 3، ص 69 و كامل ابن اثير، ج 4، ص 120.

[2]. الامامة و السياسة، ج 2، ص 15.

[3]. معجم البلدان، ج 2، ص 249 (واژه حرّه و اقم).

[4]. تاريخ الخلفاء، ص 233. اين روايت از رسول خدا صلى الله عليه و آله در كتاب‌هاى معتبر اهل سنّت با تعبيرات مختلفى آمده است؛ رجوع كنيد به: صحيح مسلم، كتاب الحج، باب فضل المدينة، حديث 10 و 16؛ مسند احمد، ج 4، ص 55 و كنزالعمّال، ج 12، ص 246- 247.

براى آگاهى بيشتر از واقعه حرّه و كشتار عظيم مردم رجوع كنيد به: تاريخ طبرى، ج 4، ص 370- 381؛ كامل ابن اثير، ج 4، ص 111- 121 و انساب الاشراف، ج 5، ص 337- 355.