كه همسر معاويه نبود، به دنيا آورد. [1]

برخى از نويسندگان معتقدند: يزيد نزد دايى‌هاى خود در باديه پرورش يافت و قبيله مادرش پيش از اسلام مسيحى بودند و هنوز حال و هواى دوران مسيحيّت در سر آنان بود و از اين رو، يزيد بيش از آن كه تربيت او اسلامى باشد، تربيت مسيحى داشت؛ بنابراين، پرده‌درى وى نسبت به ارزش‌هاى اسلامى امر غريبى نبود. [2]

شايد از اين روست كه يزيد در اشعار خويش- به هنگامى كه مى‌خواهد شراب بنوشد- چنين مى‌سرايد:

«اگر نوشيدن شراب در دين اسلام حرام است؛ آن را مطابق دين مسيح بنوش!». [3]

دولت روم در دربار بنى‌اميّه نفوذ داشت و برخى از مسيحيان روم در دربار شام به عنوان مستشار حضور داشتند. مورّخان تصريح مى‌كنند كه به هنگام حركت امام حسين عليه السلام به سوى كوفه، يزيد به توصيه «سَرْجون» رومى «عبيداللّه زياد» را كه والى بصره بود (با حفظ سِمَت) به حكومت كوفه نيز منصوب كرد. سرجون اين توصيه را به نقل از معاويه به يزيد نمود. [4]

«ابوالفرج اصفهانى» درباره هم‌نشينان يزيد مى‌گويد: «در طليعه نديمان يزيد، شاعرى مسيحى به نام «اخطل» قرار داشت. اين دو تن با هم شراب مى‌نوشيدند و ساز و آواز مى‌شنيدند و يزيد وى را در سفرها به همراه خود مى‌برد. پس از مرگ يزيد و انتقال خلافت به مروانيان، اخطل در دوران خلافت عبدالملك مروان، از نزديكان او

[1]. مختصر تاريخ دمشق، ج 28، ص 19.

[2]. حياة الامام الحسين بن على عليه السلام، ج 2، ص 180. اين سخن از استاد عبداللّه علائلى نقل شده است.

[3]. تتمّة المنتهى در تاريخ خلفا، ص 66. البتّه ما معتقديم شراب در همه اديان الهى حرام بوده است و از جمله در دين حضرت مسيح عليه السلام هر چند به اين دين نسبت داده شده كه آن را جايز مى‌شمارند.

[4]. كامل ابن اثير، ج 4، ص 23 و تاريخ طبرى، ج 4، ص 258. سرجون هم پياله يزيد در باده‌نوشى نيز بود (انساب الاشراف، ج 5، ص 301).