7- دوران خلافت معاويه‌

دوران بيست ساله خلافت معاويه‌ [1] را مى‌توان از مهمترين عوامل زمينه‌ساز ماجراى كربلا دانست. در اين دوران حوادثى اتّفاق افتاد كه مقدّمات پديد آمدن ماجراى كربلا را فراهم ساخت.

در واقع، اين دوران از دو زاويه به فرايند حادثه كربلا كمك كرد: از يك سو، ستم‌ها، قتل‌ها و غارت‌ها، بدعت‌ها و دين‌ستيزى‌هاى معاويه، شكل‌گيرى ماجراى عاشوراى سال 61 هجرى را براى امويان و انتقام آنان از اسلام آسان مى‌كرد و از سوى ديگر حوادث دوران او، به ويژه زمينه سازى براى خلافت فرزند فاسدش يزيد، عكس العمل شديدى را از سوى مسلمانان به ويژه اهل بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله به رهبرى امام حسين عليه السلام به همراه داشت.

اين عكس العمل‌ها با شروع خلافت يزيد و اصرار او براى بيعت گرفتن از همه مسلمين و رسميّت بخشيدن به همه خلاف كارى‌هايش شديدتر شد؛ تا آن جا كه- در پى يك سلسله حوادث- به عاشوراى سال 61 منتهى گرديد.

خلاف كارى‌ها، بدعت‌ها و حوادث سخت و دردناك دوران معاويه فراوان است كه عمده آن‌ها به طور فشرده به شرح زير است:

[1]. معاوية بن ابى سفيان بن حرب بن اميّة بن عبد شمس.