اسم الکتاب : شيعه پاسخ مى گويد المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 53
« (فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ
اللَّهِ شَيْئاً وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ)؛
آن دو نسبت به همسرشان (نوح و لوط) خيانت كردند (و با دشمنان همكارى داشتند) و آن
دو پيامبر نتوانستند از آنها شفاعت كنند و به آن دو گفته شد، همراه دوزخيان وارد
آتش شويد». [1]
آيا اين آيات
با صراحت نمىگويد: معيار خوبى و بدى افراد، ايمان و اعمال آنهاست و حتّى فرزند و
همسر پيامبر بودن، در صورت فساد اعمال مانع از دوزخى شدن افراد نمىشود؟
با اين حال
آيا صحيح است ما چشم بر هم بگذاريم و بگوييم فلان فرد چون زمانى از صحابه بوده،
محبّت او دين و ايمان و مخالفتش كفر و نفاق است؟ هر چند بعداً به صف منافقين
پيوسته و قلب پيامبر (صلى الله عليه و آله) را آزار داده و به مسلمين خيانت كرده
باشد.
آيا عقل و
خرد اين سخن را باور مىكند؟
اگر كسى
بگويد، طلحه و زبير در آغاز افراد خوبى بودند ولى آنگاه كه هواى حكومت بر سر آنها
افتاد و همسر پيامبر (عايشه) را با خود همراه كردند و بيعت و پيمان خود را با على
(عليه السلام) كه قاطبه مردم مسلمان دست بيعت به او داده بودند، شكستند و آتش جنگ
جمل را برافروختند و حدود 17 هزار نفر از مسلمانان در اين آتش سوختند، آنها از راه
راست منحرف شدند و خون اين گروه عظيم به گردن آنهاست، و در قيامت بايد جوابگو
باشند.