آيا بناى قبور ممنوع است؟

قرنها بر مسلمانان گذشت و بناهاى تاريخى و معمولى فراوانى بر قبور بزرگان اسلام بنا كردند و به زيارت اين قبور مى‌آمدند و تبرّك مى‌جستند و هيچ كس ايرادى نداشت، و در واقع يك اجماع و سيره عملى بر اين كار بود و مخالفتى ديده نمى‌شد.

تاريخ‌نويسانى همچون مسعودى در مروج الذهب، كه در قرن چهارم هجرى مى‌زيست و جهانگردانى مانند ابن جبير و ابن بطوطه كه در قرون هفتم و هشتم مى‌زيستند، همگى از وجود اين بناهاى با شكوه و پرعظمت در سفرنامه‌هاى خود خبر داده‌اند.

تا اين كه ابن تيميّه در قرن هفتم و شاگرد او محمّد بن عبد الوهّاب در قرن دوازدهم پيدا شدند و بناى بر قبور را بدعت و حرام و شرك پنداشتند.

وهّابيان بر اثر عدم قدرت كافى علمى بر تحليل مسائل اسلامى به خصوص مسأله توحيد و شرك، گرفتار وسواس عجيبى در اين مسأله شده و هر جا دستاويزى پيدا كردند به مخالفت برخاستند، در مسأله زيارت، در موضوع شفاعت، در باب بناى بر قبور و امور ديگرى از اين قبيل، همه را به نحوى مخالف شرع دانسته و با مسأله «شرك» و «بدعت» پيوند زدند و با آن مخالفت نمودند و از مهم‌ترين آنها بناى بر قبور بزرگان دين بود. هم اكنون نيز در دنياى اسلام- به جز حجاز- بناهاى عظيمى بر قبور انبياى پيشين و بزرگان اسلامى، در كشورهاى‌