(59) إِنَّ مَثَلَ عيسى‌ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ا 60 الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرينَ‌

مَثَل عيسى در نزد خدا، همچون آدم است، كه او را از خاك آفريد، و سپس به او فرمود:

«موجود باش»! او هم فوراً موجود شد. (بنابراين، ولادت مسيح بدون پدر، هرگز دليل بر الوهيت او نيست).

اينها حقيقتى است از جانب پروردگار تو؛ بنابراين، از ترديد كنندگان مباش.

شأن نزول:

آفرينش مسيح چون آفرينش آدم‌

همان طور كه در آغاز سوره، مشروحاً بيان شد، مقدار زيادى از آيات اين سوره در پاسخ گفتگوهاى مسيحيان نجران، نازل شده است، چون آنها در يك هيأت شصت نفرى به اتفاق چند نفر از رؤسا و بزرگان خود به عنوان نمايندگى براى گفتگو با پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله به «مدينه» وارد شده بودند.

از جمله مسائلى كه در اين گفتگو مطرح شد اين بود كه: آنها از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند: ما را به چه چيز دعوت مى‌كنى؟

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: به سوى خداوند يگانه، و اين كه از طرف او رسالت خلق را دارم و مسيح عليه السلام بنده‌اى از بندگان او است، و حالات بشرى داشت و مانند ديگران غذا مى‌خورد.

آنها اين سخن را نپذيرفتند و به ولادت عيسى عليه السلام بدون پدر اشاره كرده و آن را دليل بر الوهيت او خواندند، آيات فوق، نازل شد و به آنها پاسخ داد و چون حاضر به قبول پاسخ نشدند، آنها را دعوت به «مباهله» كرد كه شرح آن به زودى خواهد آمد. [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 21، ص 277، 345 و 348.