روى داد، او سوگند ياد كرد كه براى اصلاح كار آنها هيچ گونه دخالتى نكند و در اين راه گامى بر ندارد. آيه فوق نازل شد، و اين گونه سوگندها را ممنوع و بى‌اساس قلمداد كرد. [1]

ا 229 الطَّلاقُ مَرَّتانِ فَإِمْساكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْريحٌ بِإِحْسانٍ وَ لا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئاً إِلَّا أَنْ يَخافا أَلَّا يُقيما حُدُودَ اللَّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّايُقيما حُدُودَ اللَّهِ فَلا جُناحَ عَلَيْهِما فيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلاتَعْتَدُوها وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ‌

طلاق، (طلاقى كه رجوع و بازگشت دارد،) دو مرتبه است؛ (و در هر مرتبه،) بايد به طور شايسته همسر خود را نگاهدارى كند (و آشتى نمايد)، يا با نيكى او را رها سازد. و براى شما حلال نيست كه چيزى از آنچه به آنها داده‌ايد، پس بگيريد؛ مگر اين كه دو همسر، بترسند كه حدود الهى را بر پا ندارند. اگر بترسيد كه حدود الهى را رعايت نكنند، مانعى براى آنها نيست كه زن، فديه و عوضى بپردازد (و طلاق بگيرد). اينها حدود و مرزهاى الهى است؛ از آن، تجاوز نكنيد! و هر كس از آن تجاوز كند، ستمگر است.

شأن نزول:

طلاق، سه بار بيش نيست‌

زنى خدمت يكى از همسران پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد و از شوهرش شكايت كرد كه او پيوسته وى را طلاق مى‌دهد و سپس رجوع مى‌كند تا به اين وسيله به زيان و ضرر افتد- و در جاهليت چنين بود كه مرد حق داشت همسرش را هزار بار طلاق بدهد و رجوع كند و حدّى براى آن نبود- هنگامى كه اين شكايت به محضر پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله رسيد آيه فوق نازل گشت و حدّ طلاق را سه بار قرار داد. [2]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «قرطبى»، ج 3، ص 97، ذيل آيه مورد بحث.

[2] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث- (اين شأن نزول در «تفسير كبير»، «قرطبى» و «روح المعانى» نيز، ذيل آيه مورد بحث آمده است).