از سوى ديگر، «ابرهه» سوار بر «فيل» معروفش كه «محمود» نام داشت با لشگر انبوهش براى درهم كوبيدن كعبه از كوه‌هاى اطراف سرازير «مكّه» شد، ولى هر چه بر «فيل» خود فشار مى‌آورد پيش نمى‌رفت، اما هنگامى كه سر او را به سوى «يمن» باز مى‌گرداند، به سرعت حركت مى‌كرد، «ابرهه» از اين ماجرا سخت متعجب شد و در حيرت فرو رفت.

در اين هنگام، پرندگانى از سوى دريا فرا رسيدند، همانند پرستوها و هر يك از آنها سه عدد سنگريزه با خود همراه داشت، يكى به منقار و دو تا در پنجه‌ها، تقريباً به اندازه نخود، اين سنگريزه‌ها را بر سر لشگريان «ابرهه» فرو ريختند، به هر كدام از آنها اصابت مى‌كرد هلاك مى‌شد، و بعضى گفته‌اند: سنگريزه‌ها به هر جاى بدن آنها مى‌خورد، سوراخ مى‌كرد و از طرف مقابل خارج مى‌شد.

وحشت عجيبى بر تمام لشگر «ابرهه» سايه افكند، آنها كه زنده مانده بودند پا به فرار گذاشتند، و راه «يمن» را سؤال مى‌كردند كه بازگردند، ولى پيوسته در وسط جاده مانند برگ خزان به زمين مى‌ريختند.

خود «ابرهه» نيز مورد اصابت سنگى واقع شد و مجروح گشت، و او را به «صنعاء» (پايتخت يمن) بازگرداندند و در آنجا چشم از دنيا پوشيد.

بعضى گفته‌اند: اولين بار كه بيمارى «حصبه» و «آبله» در سرزمين عرب ديده شد، آن سال بود.

تعداد فيل‌هائى را كه «ابرهه» با خود آورده بود، بعضى همان فيل «محمود» و بعضى هشت فيل و بعضى ده، و بعضى دوازده نوشته‌اند.

و در همين سال، مطابق مشهور، پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله تولد يافت، و جهان به نور وجودش روشن شد، لذا جمعى معتقدند: ميان اين دو، رابطه‌اى وجود داشته. به هر حال، اهميت اين حادثه بزرگ به قدرى بود كه، آن سال را «عام الفيل» (سال فيل) ناميدند و مبدأ تاريخ عرب شناخته شد. [1]

[1] «سيره ابن هشام»، ج 1، ص 38 تا 62، «بلوغ الارب»، ج 1، ص 250 تا 263، «بحار الانوار»، ج 15، ص 130 به بعد و «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث.