14 يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ وَ أَوْلادِكُمْ عَدُوّاً لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! بعضى از همسران و فرزندانتان دشمنان شما هستند، از آنها بر حذر باشيد؛ و اگر عفو كنيد و چشم بپوشيد و ببخشيد، (خدا شما را مى‌بخشد)؛ چرا كه خداوند بخشنده و مهربان است!

شأن نزول:

نحوه رفتار همسر، با خانواده و فرزندان‌

در روايتى از امام باقر عليه السلام مى‌خوانيم: در مورد اين آيه‌ «إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ ...» فرمود:

منظور اين است: وقتى بعضى از مردان مى‌خواستند هجرت كنند، پسر و همسرش دامن او را گرفته مى‌گفتند: تو را به خدا سوگند هجرت نكن؛ زيرا اگر بروى ما بعد از تو بى‌سرپرست خواهيم شد، لذا بعضى مى‌پذيرفتند و مى‌ماندند، آيه فوق نازل شد و آنها را از قبول اين گونه پيشنهادها و اطاعت فرزندان و زنان در اين زمينه‌ها برحذر داشت.

اما، بعضى ديگر اعتنا نمى‌كردند و مى‌رفتند، ولى به خانواده خود مى‌گفتند: به خدا اگر با ما هجرت نكنيد و بعداً در (دار الهجرة) «مدينه» نزد ما آئيد، ما مطلقاً به شما اعتنا نخواهيم كرد، ولى به آنها دستور داده شد كه هر وقت خانواده آنها به آنها پيوستند، گذشته را فراموش كنند و جمله‌ «وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» ناظر به همين معنى است. [1]

[1] «تفسير على بن ابراهيم قمى»، مطابق نقل «نور الثقلين»، ج 5، ص 342، ح 20- همين معنى به صورت مختصرترى در «تفسير درّ المنثور» و تفاسير ديگر از «ابن عباس» نقل شده است، ولى هيچ كدام به جامعيت روايت فوق نيست؛ «بحار الانوار»، ج 19، ص 89.