(10) يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا جاءَكُمُ الْمُؤْمِناتُ مُهاجِراتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِناتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لا هُنَ‌حِلٌّ لَهُمْ وَ لا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَ آتُوهُمْ ما أَنْفَقُوا وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ أَنْ‌تَنْكِحُوهُنَّ إِذا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوافِرِ وَسْئَلُوا ما أَنْفَقْتُمْ وَ لْيَسْئَلُوا ما أَنْفَقُوا ذلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَ اللَّهُ‌عَلِيمٌ حَكِيمٌ ا 11 وَ إِنْ فاتَكُمْ شَيْ‌ءٌ مِنْ أَزْواجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْواجُهُمْ مِثْلَ ما أَنْفَقُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ‌

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه زنان با ايمان به عنوان هجرت نزد شما آيند، آنها را آزمايش كنيد- خداوند به ايمانشان آگاه‌تر است- هرگاه آنان را مؤمن‌يافتيد، آنها را به سوى كفار بازنگردانيد؛ نه آنها براى كفار حلالند و نه كفار براى آنها حلال؛ و آنچه را همسران آنها (براى ازدواج با اين زنان) پرداخته‌اند به آنان‌بپردازيد؛ و گناهى بر شما نيست كه با آنها ازدواج كنيد هرگاه مَهرشان را به آنان بدهيد. و زنان كافر را در همسرى خود نگه نداريد حق داريد مَهرى را كه پرداخته‌ايد مطالبه كنيد آن گونه كه آنها حق دارند مَهر (زنانشان را) مطالبه كنند؛ اين حكم‌خداوند است كه در ميان شما حكم مى‌كند، و خداوند دانا و حكيم است!

و اگر بعضى از همسران شما به سوى كفار بازگردند و شما در جنگى بر آنان پيروز شديد و غنائمى گرفتيد، به كسانى كه همسرانشان رفته‌اند، همانند مَهرى راكه پرداخته‌اند بدهيد؛ و از (مخالفت) خداوندى كه همه به او ايمان داريد بپرهيزيد!

شأن نزول:

از مواد صلح‌نامه حديبيه‌

جمعى از مفسران، در شأن نزول اين آيات چنين آورده‌اند: رسول خدا صلى الله عليه و آله در «حديبيه» با مشركان «مكّه» پيمانى امضاء كرد كه، يكى از مواد پيمان اين بود: