افكند، در اين هنگام پيراهن او بالا رفت و معلوم شد اصلًا عضو جنسى ندارد، خدمت پيامبر آمدم و ماجرا را شرح دادم، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: خدا را شكر كه بدى و آلودگى و اتهام را از دامان ما دور مى‌كند. [1]

ا 9 وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى‌ فَقاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِي‌ءَ إِلى‌ أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ا 10 إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ‌تُرْحَمُونَ‌

و هر گاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتى دهيد؛ و اگر يكى از آن دو بر ديگرى تجاوز كند، با گروه متجاوز پيكار كنيد تا به فرمان خدا باز گردند؛ و هر گاه بازگشت (و زمينه صلح فراهم شد)، در ميان آن دو به عدالت صلح برقرار سازيد؛ و عدالت پيشه كنيد كه خداوند عدالت‌پيشه‌گان را دوست مى‌دارد.

مؤمنان برادر يكديگرند؛ پس دو برادر خود را صلح و آشتى دهيد و تقواى الهى پيشه كنيد، باشد كه مشمول رحمت او شويد!

شأن نزول:

اصلاح بين دو گروه مؤمن‌

در شأن نزول اين آيات آمده است: ميان دو قبيله «اوس» و «خزرج» (دو قبيله معروف «مدينه») اختلافى افتاد، و همان سبب شد كه گروهى از آن دو به جان هم بيفتند و با چوب و كفش يكديگر را بزنند! (آيه فوق نازل شد و راه برخورد با چنين حوادثى را به مسلمانان آموخت). [2]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث- در «نور الثقلين» نيز اين شأن نزول به صورت مشروح‌ترى آمده است (ج 5، ص 81).

[2] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 22، ص 53؛ «تفسير ابن كثير»، ج 4، ص 226.