پيامبر به سراغ آنها فرستاد، و آنها را بشارت داد كه توبه خالصانه آنان مقبول درگاه خدا است. [1]

ا 27 وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِى الْأَرْضِ وَ لكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ

هر گاه خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمين طغيان و ستم مى‌كنند؛ از اين رو به مقدارى كه مى‌خواهد (و مصلحت مى‌داند) نازل مى‌كند، كه‌نسبت به بندگانش آگاه و بيناست!

شأن نزول:

رابطه ثروت و طغيان‌

از «خباب بن ارت» صحابى معروف، نقل شده كه اين آيه درباره ما نازل شد، و اين به خاطر آن بود، كه ما به اموال فراوان طوايف «بنى‌قريظه» و «بنى‌نظير» و «بنى‌قينقاع» از يهود نظر افكنديم، و آرزو داشتيم كه اى كاش ما هم چنين اموالى داشتيم، آيه نازل شد و به ما هشدار داد كه اگر خداوند روزى را براى بندگانش گسترده كند، طغيان خواهند كرد. [2]

در «تفسير درّ المنثور» حديث ديگرى نقل شده، و آن اين كه: اين آيه در مورد اصحاب «صفه» نازل گرديد، چرا كه آنها آرزو داشتند دنيايشان رو به راه شود. [3]

(درباره اصحاب صفه و اين كه آنها چه كسانى بودند شرحى در پايان اين آيات به خواست خدا خواهيم داشت).

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث.

[2] «تفسير كبير فخر رازى»، ج 27، ص 171 و «تفسير ابوالفتوح رازى»، (ذيل آيات مورد بحث)؛ «قرطبى»، ج 16، ص 27.

[3] «درّ المنثور» اين حديث را از «حاكم» و «بيهقى» و «ابو نعيم» نقل كرده است (ح 6، ص 8)؛ «قرطبى»، ج 16، ص 27.