آيات فوق نازل شد و قاطعانه گفت: گرچه «ايرانيان» در اين نبرد پيروز شدند، اما چيزى نمى‌گذرد كه از «روميان» شكست خواهند خورد، و حتى حدود زمان اين پيشگوئى را نيز بيان داشته گفت: اين امر فقط در طول چند سال به وقوع مى‌پيوندد!.

اين پيشگوئى قاطع قرآن، كه از يكسو، نشانه اعجاز اين كتاب آسمانى و اتكاء آورنده آن، به علم بى پايان پروردگار به عالم غيب است.

و از سوى ديگر، نقطه مقابل تفأّل مشركان بود، مسلمانان را طورى دلگرم ساخت كه مى‌گويند حتى بعضى با مشركان روى اين مسأله، شرطبندى مهمى كردند! (آن روز هنوز حكم تحريم اين گونه شرطبندى‌ها نازل نشده بود). [1]

[1] اين شأن نزول با تعبيرات مختلف در «مجمع البيان»، «الميزان»، «نور الثقلين»، «ابوالفتوح رازى»، «تفسير كبير فخر رازى»، «تفسير آلوسى» و «تفسير فى ظلال القرآن» و تفاسير ديگر آمده است.

«مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 17، ص 198؛ «الميزان»، ج 16، ص 162.