(9) وَ الْخامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْها إِنْ كانَ مِنَ الصَّادِقِينَ‌ (10) وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ‌

و كسانى كه همسران خود را (به عمل منافى عفت) متهم مى‌كنند، و گواهانى جزخودشان ندارند، هر يك از آنها بايد چهار مرتبه به نام خدا شهادت دهد كه از راستگويان است.

و در پنجمين بار بگويد كه لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگويان باشد.

آن زن نيز مى‌تواند كيفر (زنا) را از خود دور كند، به اين طريق كه چهار بار خدا را به شهادت طلبد كه آن مرد (در اين نسبتى كه به او مى‌دهد) از دروغگويان است.

و بار پنجم بگويد كه غضب خدا بر او باد اگر آن مرد از راستگويان باشد.

و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اين كه او توبه پذير و حكيم است (بسيارى از شما گرفتار مجازات مى‌شديد)!

شأن نزول:

لعان چيست و در چه موردى؟

در شأن نزول اين آيات از «ابن عباس» چنين نقل شده: «سعد بن عباده» (بزرگ انصار) خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله در حضور جمعى از اصحاب چنين عرض كرد:

«اى پيامبر خدا! هر گاه نسبت دادن عمل منافى عفت به كسى، اين مجازات دارد كه اگر آن را اثبات نكند، بايد هشتاد تازيانه بخورد، پس من اگر وارد خانه خودم شدم، و با چشم خود ديدم مرد فاسقى با همسر من در حال عمل خلافى است چه بايد كنم؟.

اگر بگذارم تا چهار نفر شاهد بيايند و ببينند و شهادت دهند او كار خود را كرده و فرار نموده است.

و اگر بخواهم او را به قتل برسانم كسى از من بدون شاهد نمى‌پذيرد و به عنوان قاتل قصاص مى‌شوم.

و اگر بيايم و آنچه را ديدم به عنوان شكايت بگويم هشتاد تازيانه بر پشت من زده خواهد شد»!.